Kun je jouw eigen blik vooruit sturen? Naar de overkant, de brug over? Durf je of zit je vastgebakken? Is het eng om los te komen van het vertrouwde? Krijg je heimwee en wat als je het niet gaat? Ervaar je dan vertepijn?
Saskia Koster ziet metalen houders die de greep op de balustrade verstevigen. De brug over de Linge omarmt zichzelf, komt niet van z’n plaats? Of… toch? Door een element van de brug te kopiëren, wordt een nieuwe omgeving geconstrueerd.
In haar beeldend werk maakt Saskia Koster lijnen uit de bebouwde omgeving zichtbaar die in eerste instantie niet in het oog springen. Ze dragen iets, ondersteunen of dienen een ander belang in het geheel. Met signaalkleuren licht Koster ze uit. Maar mét dat deze onderdelen ineens de hoofdrol spelen, weg uit hun eigen context, valt de oorspronkelijke samenhang weg. En veranderd daarmee in een abstracte of geabstraheerde vorm.
Met Jelle Beks maakte Koster de performance Vertepijn die zich in de installatie BRG24 afspeelt. Verlangen naar elkaar, reageren op de ander zonder dat je elkaar kunt zien en na een korte ontmoeting volgt de heimwee of is het dan opnieuw vertepijn?
